PONTIFICIA COMMISSIO ECCLESIA
DEI
INSTRUCTIO
Ad exsequendas Litteras Apostolicas Summorum
Pontificum
a S. S. BENEDICTO PP. XVI Motu Proprio datas
I.
Prooemium
1. Universae Ecclesiae Litterae Apostolicae
Summorum Pontificum Benedicti PP. XVI, die 7
iulii a. D. 2007 motu proprio datae atque inde a die
14 septembris a. D. 2007 vigentes, Romanae Liturgiae
divitias reddiderunt propiores.
2. Hisce Litteris Motu Proprio datis Summus Pontifex
Benedictus XVI legem universalem Ecclesiae tulit ut
regulis nostris temporibus aptioribus quoad usum
Romanae Liturgiae anno 1962 vigentem provideret.
3. Sedula Summorum Pontificum sollicitudine hac in
Sacrae Liturgiae cura necnon et in recognoscendis
liturgicis libris memorata, Sanctitas Sua antiquum
principium in mentem revocavit, ab immemorabilibus
receptum et in futurum servandum: "unaquaeque
Ecclesia particularis concordare debet cum
universali Ecclesia non solum quoad fidei doctrinam
et signa sacramentalia, sed etiam quoad usus
universaliter acceptos ab apostolica et continua
traditione, qui servandi sunt non solum ut errores
vitentur, verum etiam ad fidei integritatem
tradendam, quia Ecclesiae lex orandi eius legi
credendi respondet"1.
4. Insuper, Apostolicus Dominus et Romanos
Pontifices commemorat, qui hac in cura maximopere
meriti sunt, praesertim S. Gregorium Magnum et S.
Pium V. Summus Pontifex etiam recolit inter
liturgicos libros, Missale Romanum semper
eminuisse, prolabentibusque saeculis incrementa
novisse, usque ad beatum Papam Ioannem XXIII. Deinde,
cum instauratio liturgica post Concilium Vaticanum
II ageretur, Paulus VI anno 1970 novum Missale usui
Ecclesiae Ritus Latini destinatum adprobavit, quod
postea in plures linguas translatum fuit cuiusque
editio tertia anno 2000 a Ioanne Paulo II est
promulgata.
5. Nonnulli vero Christifideles, spiritu rituum
liturgicorum Concilio Vaticano II anteriorum imbuti,
desiderium praecipuum patefecerant antiquam servandi
traditionem. Quam ob rem Ioannes Paulus II, speciali
Indulto a Sacra Congregatione pro Sacramentis et
Cultu Divino anno 1984 concesso, "Quattuor abhinc
annos", facultatem dedit utendi Missali Romano a
beato Papa Ioanne XXIII promulgato, attentis tamen
quibusdam conditionibus. Praeterea ipse Ioannes
Paulus II Litteris Apostolicis Ecclesia Dei
motu proprio anno 1988 datis, Episcopos ad
magnanimem liberalitatem huius facultatis
concedendae, ad bonum omnium christifidelium id
postulantium, adhortatus est. Similiter et Papa
Benedictus XVI promulgando Litteras Apostolicas
Summorum Pontificum nuncupatas egit, de quibus
vero quaedam principia essentialia ad Usum
spectantia Antiquiorem Ritus Romani quam maxime heic
recolere praestat.
6. Textus Missalis Romani a Paulo VI promulgati, et
textus ad ultimam usque editionem Ioannis XXIII
pertinentes, duae expressiones Liturgiae Romanae
exstant, quae respective ordinaria et
extraordinaria nuncupantur: agitur nempe de
duobus unius Ritus Romani usibus, qui ad invicem
iuxta ponuntur. Nam utraque forma est expressio
unicae Ecclesiae legis orandi. Propter venerabilem
et antiquum usum forma extraordinaria debito
honore est servanda.
7. Litteras Apostolicas Summorum Pontificum
motu proprio datas comitatur Epistola ab ipso Summo
Pontifice eodem die subsignata (7. VII. 2007), in
qua fuse de opportunitate necnon et de necessitate
ipsarum Litterarum agitur: leges recentiores erant
nempe ferendae, deficientibus regulis quae usum
Liturgiae Romanae anno 1962 vigentem plane
ordinarent. Insuper recentiore legislatione opus
erat quia, edito novo Missali, non est visum cur
regulae edendae essent quoad usum Liturgiae anni
1962. Increscentibus magis magisque in dies
fidelibus expostulantibus celebrationem formae
extraordinariae, leges autem erant ferendae.
Inter cetera monet Benedictus XVI: "Inter duas
Missalis Romani editiones nulla est contradictio. In
historia liturgiae incrementum et progressus
inveniuntur, nulla tamen ruptura. Id quod maioribus
nostris sacrum erat, nobis manet sacrum et grande,
et non licet ut repente omnino vetitum sit, neque ut
plane noxium judicetur"2.
8. Litterae Apostolicae Summorum Pontificum
eminenter exprimunt Magisterium Romani Pontificis
eiusque munus regendi atque Sacram Liturgiam
ordinandi3, ipsiusque sollicitudinem
utpote Christi Vicarii et Ecclesiae Universae
Pastoris4. Ipsae Litterae intendunt:
a) Liturgiam Romanam in Antiquiori Usu, prout
pretiosum thesaurum servandum, omnibus largire
fidelibus;
b) Usum eiusdem Liturgiae iis re vera certum facere,
qui id petunt, considerando ipsum Usum Liturgiae
Romanae anno 1962 vigentem esse facultatem ad bonum
fidelium datam, ac proinde in favorem fidelium
benigne esse interpretandam, quibus praecipue
destinatur;
c) Reconciliationi in sinu Ecclesiae favere.
II.
Munera Pontificiae Commissionis Ecclesia Dei
9. Summus Pontifex Pontificiae Commissioni
Ecclesia Dei potestatem ordinariam vicariam
dignatus est impertire in omnibus rebus intra eius
competentiae fines, praesertim circa sedulam
observantiam et vigilantiam in exsequendas
dispositiones in Litteris Apostolicis Summorum
Pontificum contentas (cf. art. 12).
10. § 1. Praeter facultates olim a Ioanne Paulo II
concessas necnon a Benedicto XVI confirmatas (cf.
Litterae Apostolicae Summorum Pontificum,
art.11 et art.12), Pontificia Commissio huiusmodi
potestatem exercet etiam in decernendo de recursibus
ei legitime commissis, prout hierarchicus Superior,
adversus actum administrativum singularem a quolibet
Ordinario emissum, qui Litteris Apostolicis videatur
contrarius.
§ 2. Decreta quae Pontificia Commissio de recursibus
emanat, apud Supremum Tribunal Signaturae
Apostolicae oppugnari possunt ad normam iuris.
11. Pontificiae Commissionis Ecclesia Dei,
praevia adprobatione Congregationis pro Cultu Divino
et Disciplina Sacramentorum, est curare de edendis
libris liturgicis ad formam extraordinariam
Ritus Romani pertinentibus.
III.
Normae Praecipuae
12. Pontifícia haec Commissio, vigore auctoritatis
sibi commissae et facultatum quibus gaudet, peracta
inquisitione apud Episcopos totius orbis, rectam
interpretationem et fidelem exsecutionem Litterarum
Apostolicarum Summorum Pontificum pro certo
habere volens, hanc Instructionem edit, ad normam
canonis 34 Codicis Iuris Canonici.
De Episcoporum Dioecesanorum Competentia
13. Episcoporum Dioecesanorum, iuxta Codicem Iuris
Canonici, est vigilare circa rem liturgicam, ut
bonum commune servetur et ut omnia digne, pacifice
et aequo animo in eorum Dioecesibus fiant5,
iuxta mentem Romani Pontificis in Litteris
Apostolicis Summorum Pontificum palam
expressam6. Si quae controversia oriatur
vel dubium fundatum quoad celebrationem formae
extraordinariae, iudicium Pontificiae
Commissioni Ecclesia Dei reservatur.
14. Episcopo Dioecesano munus incumbit necessaria
suppeditandi subsidia ut fidelis erga formam
extraordinariam Ritus Romani habeatur observantia,
ad normam Litterarum Apostolicarum Summorum
Pontificum.
De coetu fidelium (cf. Litterae Apostolicae
Summorum Pontificum, art. 5 § 1)
15. Coetus fidelium dicitur "stabiliter exsistens"
ad sensum art. 5 § 1 Litterarum Apostolicarum
Summorum Pontificum, quando ab aliquibus
personis cuiusdam paroeciae constituitur, etsi post
publicationem Litterarum Apostolicarum coniunctis,
ratione venerationis Liturgiae in Antiquiore Usu,
poscentibus ut in ecclesia paroeciali vel in aliquo
oratorio vel sacello Antiquior Usus celebretur: hic
coetus constitui potest a personis ex pluribus
paroeciis aut dioecesibus convenientibus et qui una
concurrunt ad ecclesiam paroecialem aut oratorium ad
finem, de quo supra, assequendum.
16. Si quidam sacerdos obiter in quandam ecclesiam
paroecialem vel oratorium cum aliquibus personis
incidens, Sacrum in forma extraordinaria
facere velit, ad normam artt. 2 et 4 Litterarum
Apostolicarum, parochus aut rector ecclesiae, vel
sacerdos qui de ea curam gerit, ad celebrandum
admittat, attento tamen ordine celebrationum
liturgicarum ipsius ecclesiae.
17. § 1. Ut de singulis casibus iudicium feratur,
parochus aut rector, aut sacerdos qui ecclesiae
curam habet, prudenti mente agat, pastorali zelo,
caritate et urbanitate suffultus.
§ 2. Si coetus paucis constet fidelibus, ad
Ordinarium loci adeundum est ut designet ecclesiam
in quam ad huiusmodi celebrationes fideles se
conferre possint, ita ut actuosa participatio
facilior et Sanctae Missae celebratio dignior reddi
valeant.
18. In sanctuariis et in peregrinationum locis
possibilitas celebrandi secundum extraordinariam
formam coetibus peregrinorum id petentibus
praebeatur (cf. Litterae Apostolicae Summorum
Pontificum, art. 5 § 3), si sacerdos adest
idoneus.
19. Christifideles celebrationem secundum formam
extraordinariam postulantes, auxilium ne ferant
neque nomen dent consociationibus, quae validitatem
vel legitimitatem Sanctae Missae Sacrificii et
Sacramentorum secundum formam ordinariam
impugnent, vel Romano Pontifici, Universae Ecclesiae
Pastori quoquo modo sint infensae.
De Sacerdotibus idoneis (cf. Litterae
Apostolicae Summorum Pontificum, art. 5 § 4)
20. Quoad ea quae necessaria sunt ut sacerdos quidam
idoneus habeatur ad celebrandum secundum formam
extraordinariam, statuitur:
a) Quivis sacerdos, ad normam Iuris Canonici7,
non impeditus, idoneus censetur ad celebrandam
Sanctam Missam secundum formam extraordinariam;
b) ad usum Latini sermonis quod attinet, necesse est
ut sacerdos celebraturus scientia polleat ad verba
recte proferenda eorumque intelligendam
significationem;
c) quoad peritiam vero ritus exsequendi, idonei
habentur sacerdotes qui ad Sacrum faciendum secundum
extraordinariam formam sponte adeunt et qui
antea hoc fecerant.
21. Ordinarii enixe rogantur ut clericis
instituendis occasionem praebeant accommodatam artem
celebrandi in forma extraordinaria
acquirendi, quod potissimum pro Seminariis valet, in
quibus providebitur ut sacrorum alumni convenienter
instituantur, Latinum discendo sermonem8
et, adiunctis id postulantibus, ipsam Ritus Romani
formam extraordinariam.
22. In Dioecesibus ubi desint sacerdotes idonei, fas
est Episcopis dioecesanis iuvamen a sacerdotibus
Institutorum a Pontificia Commissione Ecclesia
Dei erectorum exposcere, sive ut celebrent, sive
ut ipsam artem celebrandi doceant.
23. Facultas celebrandi Missam sine populo seu uno
tantum ministro participante, secundum formam
extraordinariam Ritus Romani concessa est cuivis
presbytero, tum saeculari, cum religioso (cf.
Litterae Apostolicae Summorum Pontificum,
art. 2). Ergo, in huiusmodi celebrationibus,
sacerdotes, ad normam Litterarum Apostolicarum,
nulla speciali licentia Ordinariorum vel superiorum
indigent.
De disciplina liturgica et ecclesiastica
24. Libri liturgici formae extraordinariae
adhibeantur ut prostant. Omnes qui secundum
extraordinariam formam Ritus Romani celebrare
exoptant, tenentur rubricas relativas scire easque
in celebrationibus recte exsequi.
25. In antiquo Missali recentiores sancti et aliquae
ex novis praefationibus inseri possunt immo debent9,
secundum quod quam primum statutum erit.
26. Ad ea quae constabilita sunt in Litteris
Apostolicis Summorum Pontificum, ad articulum
6, dicendum est quod lectiones Sanctae Missae, quae
in Missali anni 1962 continentur, proferri possunt
aut solum Latine, aut Latine, vernacula sequente
versione, aut in Missis lectis etiam solum vernacule.
27. Quoad regulas disciplinares ad celebrationem
formae extraordinariae pertinentes, applicetur
disciplina ecclesiastica Codicis Iuris Canonici anno
1983 promulgati.
28. Praeterea, cum sane de lege speciali agitur,
quoad materiam propriam, Litterae Apostolicae
Summorum Pontificum derogant omnibus legibus
liturgicis, sacrorum rituum propriis, exinde ab anno
1962 promulgatis, et cum rubricis librorum
liturgicorum anni 1962 non congruentibus.
De Confirmatione et de Ordine
29. Facultas adhibendi formulam antiquam ad
Confirmationem impertiendam, confirmata est a
Litteris Apostolicis Summorum Pontificum (cf.
art. 9, § 2), proinde non necessario adhibenda est
pro forma extraordinaria formula recentior,
quae in Ordine Confirmationis Pauli PP. VI
invenitur.
30. Quoad primam Tonsuram, Ordines Minores et
Subdiaconatum, Litterae Apostolicae Summorum
Pontificum nullam obmutationem in disciplina
Codicis Iuris Canonici anno 1983 introduxerunt: hac
de causa, pro Institutis Vitae Consecratae et
Societatibus Vitae Apostolicae Pontificiae
Commissioni Ecclesia Dei subditis, sodalis
votis perpetuis professus aut societati clericali
vitae apostolicae definitive incorporatus, per
receptum diaconatum incardinatur tamquam clericus
eidem instituto aut societati, ad normam canonis 266
§ 2 Codicis Iuris Canonici.
31. Dumtaxat Institutis Vitae Consecratae et
Societatibus Vitae Apostolicae Pontificiae
Commissioni Ecclesia Dei subditis, et his ubi
servatur usus librorum liturgicorum formae
extraordinariae, licet Pontificali Romano anni
1962 uti ad Ordines maiores et minores conferendos.
De Breviario Romano
32. Omnibus clericis conceditur facultas recitandi
Breviarium Romanum anni 1962, de quo art. 9, § 3
Litterarum Apostolicarum Summorum Pontificum,
et quidem integre et Latino sermone.
De Triduo Sacro
33. Coetus fidelium, anteriori traditioni liturgicae
adhaerens, iure gaudet, si sacerdos idoneus adest,
celebrandi et ipsum Sacrum Triduum iuxta
extraordinariam formam. Deficiente autem
ecclesia vel oratorio ad huiusmodi celebrationes
exsequendas exclusive deputatis, parochus aut
Ordinarius, communi de consilio cum idoneo
sacerdote, favorabiliores praebeant occasiones pro
bono animarum assequendo, haud exclusa possibilitate
reiterandi Sacri Tridui celebrationes in ipsa
ecclesia.
De Ritibus Religiosorum Ordinum
34. Sodalibus Ordinum Religiosorum licet uti
propriis libris liturgicis anno 1962 vigentibus.
De Pontificali Romano et de Rituali Romano
35. Salvo quod sub n. 31 huius Instructionis
praescriptum est, ad mentem n. 28 ipsius
Instructionis licet Pontificale Romanum, Rituale
Romanum et Caeremoniale Episcoporum anno 1962
vigentia adhibere.
Summus Pontifex Benedictus PP. XVI, in Audientia
die 8 aprilis a. d. MMXI subscripto Cardinali
Praesidi Pontificiae Commissionis "Ecclesia Dei"
concessa, hanc Instructionem ratam habuit et publici
iuris fieri iussit.
Datum Romae, ex Aedibus Pontificiae Commissionis
Ecclesia Dei, die 30 aprilis a. D. MMXI, in
memoria S. Pii V.
Gulielmus Cardinalis Levada
Praeses
Vido Pozzo
A Secretis
______________
1
BENEDICTUS XVI, Litterae Apostolicae Summorum
Pontificum Motu Proprio datae, I, AAS 99 (2007)
777; cf. Institutio Generalis Missalis Romani,
tertia editio 2002, n. 397.
2
BENEDICTUS XVI, Epistola ad Episcopos ad
producendas Litteras Apostolicas Motu Proprio datas,
de Usu Liturgiae Romanae Instaurationi anni 1970
praecedentis, AAS 99 (2007) 798.
3
Cf. CIC, can. 838 § 1 et § 2.
4
Cf. CIC, can. 331.
5
Cf. CIC, cann. 223, § 2; 838 § 1 et § 4.
6
Cf. BENEDICTUS XVI, Epistola ad Episcopos ad
producendas Litteras Apostolicas Motu Proprio datas,
de Usu Liturgiae Romanae Instaurationi anni 1970
praecedentis, AAS 99 (2007) 799.
7
Cf. CIC, can. 900, § 2.
8
Cf. CIC, can. 249; cf. Conc. Vat. II, Const.
Sacrosanctum Concilium, n. 36; Decl. Optatam
totius n. 13.
9
Cf. BENEDICTUS XVI, Epistola ad Episcopos ad
producendas Litteras Apostolicas Motu Proprio datas,
de Usu Liturgiae Romanae Instaurationi anni 1970
praecedentis, AAS 99 (2007) 797.
|